Vandaag eens even een dagje niks. Ik lig op het boventerras, omdat de zon hier de hele dag schijnt. Als ik naar beneden kijk zie ik Aart die het terras rond het zwembad veegt en Sarabi en Simba die hem ´helpen´ en dit regelmatig afwisselen met samen spelen. Dan kijk ik naar de rest van ons terrein, het zwembad dat net een onderhoudsbeurt gehad heeft en er nu weer kraakhelder bijligt. De bomen, het groen in de fruittuinen, de bergen die daarachter hoog bovenuit steken. Dit uitzicht met alleen het gekwetter van vogels, het geluid van de wind en voor de rest is het stil. Ineens besef ik heel duidelijk in wat voor paradijsje we wonen. We zijn vaak te veel bezig met van alles en nog wat om het te zien. Maar vandaag zie ik het wel en ik geniet.
Ik begin te mijmeren. Wat als ik hier mijn vakantie zou vieren, wat zou ik dan willen? Vers gemaakte Pina Colada is het eerste dat in me opkomt. Ik moet zelf om deze gedachte lachen, want hoewel ik het heerlijk vind, drink ik het nooit. Vanavond ga ik het recept opzoeken op Internet, neem ik me voor. Ik droom verder en besef ineens dat we eigenlijk nog steeds in een vast stramien leven. Altijd bezig met van allerlei klussen en een onvoldaan gevoel als niet alles gelukt is wat je hebt gepland. Tussen de middag eten we brood en ´s avonds maken we een maaltijd. Waarom doen we dit eigenlijk?
We leven in een heerlijk land, maar nemen niet de tijd om hier volop van te genieten. Het belangrijkste werk is gedaan, wat nu nog rest is de decoratie en het extra gezellig en mooi maken. Natuurlijk is dit leuk, maar het hoeft niet persé vandaag af te zijn. Iedere dag een klein beetje is ook voldoende. En waarom koken we iedere dag een echte maaltijd? Ook ´s zomers, terwijl je dan sowieso al minder trek hebt. Waarom nemen we niet veel vaker gewoon kleine hapjes? Stukjes kaas, plakjes ham en/of worst, olijven, noten, stokbrood en salades. Glaasje wijn erbij en heerlijk onderuit zakken in het zonnetje (of ´s zomers juist in de schaduw).
Als ik dit even later met Aart bespreek is hij meteen om. Het zal best even wennen zijn, maar zo gaan we het wel doen. Veel vaker aan het zwembad liggen, veel vaker zwemmen. Veel vaker een dagmenuutje pakken in één van de vele restaurants van Bullas en omgeving. En ondertussen poco a poco (beetje bij beetje) de boel hier verder opleuken, zodat onze gasten – maar zeker ook wij zelf – volop kunnen genieten van ons paradijsje hier.