Dat onze verhuizing naar Bullas niet alleen impact heeft op ons, blijkt al na een paar weken. Onze vrienden, Tsui-Jing en Frank, zijn na het zien van onze foto’s net zo voor deze omgeving gevallen en weten het zeker. Huis op de campo in Orihuela in de verkoop en zoeken naar een huis met een minstens net zo mooi uitzicht als het onze. Hun huis wordt tegen alle verwachtingen in razendsnel verkocht, maar heeft ook een hele snelle overdrachtsdatum. Het zoeken wordt ineens ernst.
De eerste bezichtigingen doen we met z’n viertjes. Maar omdat zij toch iedere keer ruim een uur moeten rijden en Aart en ik precies weten wat ze zoeken, besluiten we dat wij voortaan in eerste instantie alleen gaan kijken. We maken veel foto’s en noteren bijzonderheden. Bij interesse gaan we dan met z’n viertjes terug. Dit alles maakt dat wij in heel korte tijd heel veel van de omgeving zien en op plekken komen waar je anders niet zo snel geweest zou zijn. Natuurlijk is dit een hectische periode voor ons allemaal, maar zoals Tsui-Jing op een gegeven moment zegt: ‘Als ik hier ben, weet ik weer precies waar we het voor doen. Het voelt zo fijn om hier te zijn’.
Huizen, we hebben er heel wat gezien. Een huis waarvan de elektra ieder moment zal worden geregeld, ja duh (dit blijkt al jaren te spelen). In het amandelseizoen een huis waar bij de bezichtiging werkelijk alle kamervloeren volledig bezaaid zijn met amandelen die liggen te drogen, haha. Een huis dat dienst doet als jachthuis en helemaal in ‘the middle of nowhere’ ligt aan een doodeng toegangspad. Zo mooi, ondanks het opgezette wild aan de wanden (brrrr). Zielloze nieuwe huizen, met te fraai aangelegde tuinen. Een werkelijk adembenemend ingericht huis, met jammer genoeg te weinig ruimte rondom. Hieronder een impressie van een aantal huizen die wel een serieuze optie waren.
Huis in Cehegin.
Als Aart en ik het terrein op komen rijden, zijn we eigenlijk meteen verkocht. Een heel groot terrein, met een prachtige ligging met uitzicht over de vallei. Het huis zelf is nog casco, wat natuurlijk als voordeel heeft dat je het helemaal naar je zin af kunt maken. Ook Tsui-Jing en Frank zijn eigenlijk meteen om en na de tweede bezichtiging weten ze het zeker. Dit moet het worden en de datum voor het tekenen van het voorlopig koopcontract is bepaald. Tot de makelaar belt en zegt dat hij het huis nog een keer laat in de middag wil bezoeken. Wat blijkt? Heel dichtbij is een illegale vuilstort, waar door de buurtbewoners al jaren tegen geprocedeerd wordt i.v.m. de stank en vliegenoverlast. Nu hadden we wel een behoorlijk aantal vliegen gezien, maar wij dachten dat het kwam omdat er nog mest op het terrein lag. Tot nu toe waren wij steeds ’s ochtends bij het huis geweest, maar ’s middags bleek de stank en de hoeveelheid vliegen niet te harden. Weg droomhuis.
Huis in Bullas.
Dit moderne huis is niet heel groot, maar ligt op een prachtige locatie. In eerste instantie hebben Aart en ik weinig met het huis zelf, maar omdat het aan alle voorwaarden voldoet laten we Tsui-Jing en Frank toch komen kijken. Bij de tweede bezichtiging volgt de ene na de andere verrassing. Bij een wandeling over het terrein staan we ineens oog in oog met een steenbok. Het dier blijft gewoon staan als we dichterbij komen, alsof hij staat te poseren. Kortom, een uniek moment. Als de rest van het gezelschap het huis van binnen gaat bekijken, blijf ik lekker buiten om van het spectaculaire uitzicht te genieten. Dan is er ineens beweging hoog op de berg en zie ik een groep herten. Mijn hart maakt een aantal sprongen en hiermee wordt dit huis voor mij ineens ook een stuk aantrekkelijker. Maar ja, voor mij is de locatie sowieso een stuk belangrijker dan het huis zelf. Uiteindelijk kiezen Tsui-Jing en Frank hier niet voor, omdat het toch aan de kleine kant is.
Huis in Mula.
Dit huis heeft alleen elektra van zonnepanelen, zegt de omschrijving op Internet. Natuurlijk heeft dit nadelen, maar waarschijnlijk als enorm voordeel dat het prachtig geïsoleerd gelegen is en dit blijkt zeker het geval. Hoog op de top van de berg ligt dit prachtige huis. Maar wat mij bijna laat stuiteren van opwinding is een gigantische rambla op eigen terrein. Het is zo waanzinnig mooi om pal bovenop boomtoppen te kijken, terwijl je weet dat dit immens grote bomen zijn. Dit huis heeft echt alles om de nadelen van de zonnepanelen te doen vergeten. Maar uiteindelijk blijkt het te dicht aan de bergrand gebouwd te zijn, waardoor het terras en het zwembad nu al verzakken en je voor de toekomst grote problemen kunt verwachten.
Het huis van Tsui-Jing en Frank in Bullas.
Hét huis dat het uiteindelijk geworden is, ligt op amper 1,5 kilometer van ons huis. Het is een heel mooi en ruim huis dat bijna tegen de top van de berg geplakt lijkt. Het heeft een waanzinnig uitzicht en zelfs een stuk eigen dennenbos, wat een heel speciaal gevoel geeft als je daar doorheen loopt. Hierover waren we allemaal meteen unaniem; het is prachtig, goed gebouwd en vraagt relatief weinig investering om het helemaal naar je zin te maken. Nog wel even een zwembad laten plaatsen en het nog wat opleuken met planten en bloemen, maar dat laatste kunnen we met een gerust hart aan hun overlaten. In ieder geval zijn zij, wij en hun honden en katten helemaal blij met deze nieuwe stek. Wij wensen deze lieverds nog enorm veel woonplezier, maar voorlopig vooral veel rust na deze hectische periode.
Bij Anke en Aart in Bullas ( Spanje),
Wat ons zo is bevallen / opgevallen :
En natuurlijk Anke en Aart die altijd opgewekt voor ons gezorgd hebben gedurende ons verblijf, zodat het ons aan niets ontbrak.
Als het om wijnen gaat, worden wij absoluut niet gehinderd door enige kennis van zaken. Aart drinkt sowieso niet of nauwelijks alcohol, dus die taak heb ik maar op me genomen. Ik drink meestal een biertje en heel af en toe een glas droge, witte wijn of rosé. Maar dan weet ik alleen of ik het wel of niet lekker vind en daar blijft het bij. Wel een beetje raar als je bedenkt dat Bullas dé wijnstreek van Spanje is. Alleen in deze regio zijn al minstens 7 bodega’s, 2 wijnmusea, een georganiseerde wijnroute en een wijnschool. Dus wordt het hoog tijd om onze kennis eens bij te spijkeren en we beginnen met een wijnproeverij in Bodegas del Rosario. Samen met gasten die wel echte wijnkenners zijn. Omdat we een afspraak bij deze bodega gepland hebben voor de wijnproeverij, halen we hier voor de komst van de gasten al een paar flessen rode- en witte wijn. Die vallen gelukkig meteen al heel goed in de smaak. Pfff, wat een opluchting.
We worden ontvangen door Mara, een lieve, vrolijke meid die uitstekend Engels spreekt. Ze vertelt over de geschiedenis van deze wijnstreek en met name ook over ‘El Niño de las Uvas’. Een combinatie van 4 beeldjes van een jongetje dat druiven draagt. Deze beeldjes zijn in de Romeinse tijd gestolen en al lang geleden zijn er 3 terug gevonden. De vierde is vrij recent ook gevonden, maar omdat er nog onderzoek plaatsvindt door de politie, mag ze er verder nog niets over zeggen. Mara vertelt ook uitvoerig over het productieproces, maar als ik dat hier uit zou gaan leggen dan word ik gegarandeerd door diverse mensen gecorrigeerd. Dus daar begin ik lekker gewoon niet aan, tot ik zeker weet dat ik het goed begrepen heb.
Onze eerste gasten zijn vanmiddag weer richting Nederland vertrokken. Natuurlijk vonden we het vooraf heel erg spannend. Zijn het aardige mensen? Vinden ze natuur hier ook zo mooi? Gaan de kamers bevallen? Koken we wel lekker genoeg? Hoe gaan Sarabi en Simba reageren? En natuurlijk de weersomstandigheden. Het was nog niet zo warm als in andere jaren. Gaat dat niet enorm tegenvallen? Kortom, heel veel vragen. In de eerste schriftelijke contacten gaven ze al aan dat we ons niet te druk moesten maken, dus dat klonk best veelbelovend, maar toch ….. .
Nou, we hebben ons echt voor niets zorgen gemaakt, want we hebben samen met hun heerlijke dagen gehad. Zo ontspannen, dat het ook voor ons als vakantie voelde. Het zijn gewoon hele lieve mensen, waarmee we fijne gesprekken hebben gevoerd. Ze hebben een aantal wandelingen gemaakt, zijn een dagje naar de stad Murcia geweest en hebben de Salto del Usero en deze omgeving bekeken. We hebben samen een wijnproeverij gedaan, Bullas bezichtigd en tapas gegeten in één van onze favoriete restaurants.
Doordat het vooral de eerste dagen nog best frisjes was, hebben we veel tijd binnenshuis doorgebracht. Al waren er gelukkig toch ook uren dat ze van het zonnetje konden genieten. Bij ons op de veranda, maar ook boven op hun eigen terras. Vanochtend was het al vroeg lekker warm en konden we rond 9.00 uur al heerlijk op het terras samen ontbijten. De rest van de dag zijn we allemaal alleen maar buiten geweest. Het ziet ernaar uit dat het voorjaar is begonnen.
Als afsluiting van hun bezoek kregen we te horen dat alles helemaal naar wens is geweest en dat ze zich verwend voelen. En het allermooiste was om te horen dat ze zeker nog eens terug zullen komen. Een fijnere aftrap hadden we ons niet kunnen wensen. Als dit zo doorgaat, dan staat ons een fantastisch seizoen te wachten.